Endometriozę można porównać do nowotworu, który atakuje ciało kobiety poprzez powstawanie przerzutów z komórek błony śluzowej jamy macicy poza nią. Najczęściej endometrioza zlokalizowana jest w miednicy mniejszej i jamie brzusznej – macica, jajowody, jajniki, pęcherz moczowy, jelita. Jednak można ją znaleźć również w bardziej odległych miejscach, takich jak wątroba, żołądek, a nawet płuca, mózg czy oko.

Endometrioza powoduje przede wszystkim silne dolegliwości bólowe, powstawanie zrostów oraz powstawanie guzów i torbieli.

Charakterystyczne jest to, że dolegliwości bólowe pojawiają się głównie w okresie okołomiesiączkowym. Jednak im dłużej trwa choroba, dolegliwości mogą się nasilać i pojawiać również w innych dniach cyklu menstruacyjnego, pomiędzy miesiączkami.

Endometrioza dotyczy głównie kobiet w wieku rozrodczym, między 20 a 40 rokiem życia, lecz zdarza się, że pierwsze objawy pojawiają się już u dziewcząt i nastolatek, które dopiero zaczęły miesiączkować, a także u kobiet w okresie pomenopauzalnym.

Istnieje wiele teorii, poszukujących przyczyn tej choroby, ale żadna z nich nie została ostatecznie zaakceptowana przez środowiska lekarskie. Wiemy, że dużą rolę w jej powstawaniu bierze udział nieprawidłowo funkcjonujący układ immunologiczny naszego organizmu. Dlatego często z endometriozą współistnieją inne choroby autoimmunologiczne, jak np. autoimmunologiczne zapalenie tarczycy czyli choroba Hashimoto.

Warto wspomnieć również o genetycznym podłożu choroby. Uznaje się, że 6 do 8 razy częściej chorują kobiety, które w rodzinie miały siostrę, mamę chorą na endometriozę.